Animus i Anima

Opis działania

Zajęcia odbywały się 21-22.04.2005 roku.
Pierwszego dnia prowadzący zajęcia przedstawił się i zapoznał z uczestnikami. Po krótkim wstępie zaproponował, aby wszyscy w dobranych przez siebie grupach udali się na spacer do miasta. W ten sposób powstało dziewięć dwu, trzy i czteroosobowych zespołów. Zadanie polegało na bacznej obserwacji napotkanych osób, a następnie na skoncentrowaniu uwagi na jednej z nich. Co charakteryzuje tę postać? Ubranie, sylwetka, wiek, sposób poruszania się, gesty, uśmiech, bądź jego brak dostarczają informacji, które pomagają nam domyślać się kim jest obserwowana przez nas osoba. Jesteśmy w stanie opisać jej wygląd zewnętrzny. Nigdy nie dowiemy się o czym myśli, ale spojrzenie, rytm kroku, kształt sylwetki dźwięk głosu umożliwiają stworzenie wewnętrznego portretu.
Każdy z uczestników stał się detektywem i tworzył portret psychologiczny swojego bohatera.
Po powrocie do Galerii każda grupa wykonała szkice wybranej osoby. Na podstawie jednego z nich należało ukształtować swoje ciało na jej podobieństwo. Jedna osoba z każdej grupy była modelem, a partnerzy odtwarzali zatrzymaną w bezruchu postać tworząc rzeźbę. Do wykonania tego zadania otrzymali 50 m siatki drucianej z małymi oczkami, rękawice ochronne, nożyczki, obcęgi. Ukształtowane ciało zostało zawinięte w drucianą siatkę, zamknięte jak w klatce. Osoba znajdująca się wewnątrz przez drobne otwory obserwowała pracę swoich partnerów. Ich zadaniem było dokładne odciśnięcie w siatce uformowanego ciała poprze wgniatanie, naciąganie drucianej formy. Aby uwolnić osobę z tego pancerza należało delikatnie rozsupłać brzegi siatki w którą była zaszyta, następnie ponownie ją spiąć i dzięki dodatkowym zabiegom nadać wyrzeźbionej postaci właściwy kształt.
Tego dnia zajęcia trwały 4 godziny i nie wszystkie grupy zakończyły pracę, ponieważ siatka to trudny materiał do modelowania. Zdarzyły się drobne skaleczenia.

Drugi dzień: 22.04.2005.
Tego dnia druciane rzeźby dopracowano, dokonano drobnych poprawek. Powstało dziewięć oryginalnych drucianych kukieł bez ciał, ale czy bez duszy?
Każda miała imię lub pseudonim.
Mumia autorzy: Agata (model), Milena, Angelika
Gibki autorzy: Krzysztof (model), Tomasz,
Tylko u nas... autorzy: Justyna (model), Ewelina, Monika, Justyna, Andrzej, Marcin
Miłosierny samarytanin autorzy: Ania (model), Ola
Nauczyciel autorzy: Magda K. (model), Magda P, Marta
Mim autorzy: Agata (model), Karolina
Maziu autorzy: Maciek (model), Emilia, Damian
Zocha autorzy: Kasia (model), Paula
? autorzy: Grażyna (model), Karolina, Michał

Gotowe rzeźby uczestnicy zajęć wynieśli na Rynek Nowego Miasta na wprost Galerii, a następnie na miejsca, gdzie zobaczyli poprzedniego dnia osobę, którą ta rzeźba przedstawiała. Każda rzeźba była niezwykła, ponieważ odzwierciedlała cechy zewnętrzne i wewnętrzne tej osoby a także jej autorów, którzy bardzo zaangażowali się emocjonalnie w realizacje. Utożsamiali się uczuciowo z inną osobą i wywoływali w sobie uczucia, których ona doznaje.
Powstały instalacje wokół pomnika Mikołaja Kopernika, budki telefonicznej, drzew, witryn sklepowych, pojemników na śmieci. Twórcy tych rzeźb utożsamiali się z nimi, robili zdjęcia całej grupy w ich towarzystwie oraz zdjęcia wymyślonych sytuacji. Wędrujące ulicą druciane ludziki zwracały uwagę przechodniów. Niektórzy rozpoznawali siebie i było to dla nich miłe zaskoczenie.
Po prezentacji wszyscy spotkali się ponownie w galerii, aby podzielić się refleksjami, doznaniami jakich doświadczyli podczas tych zajęć. Okazało się, że wszyscy po raz pierwszy mieli do czynienia z metalową siatką jako materiałem służącym do wykonania rzeźby. Przekonali się, że niemiły w dotyku, chłodny, ostry drut można nagiąć, ukształtować uwzględniając jego właściwości i swoje możliwości twórcze. Ja to potrafię- powiedziała zaskoczona i dumna jedna z uczennic. Powstał akt twórczego poznawania siebie, zaistniała sytuacja umożliwiająca konfrontację swojej pracy z tym co i jak robią inni. Zadanie, którego podjęli się uczestnicy warsztatu było bardzo integrujące grupę. Podczas pracy niezbędna była pomoc partnera. Nikt nie stworzyłby tak oryginalnych dzieł samodzielnie.
Dwie rzeźby eksponowane są w Galerii i Ośrodku Plastycznej Twórczości Dzieci Toruniu, pozostałe w szkolnej galerii 28 Gimnazjum w Toruniu.